Deze vraag houdt velen (medici, filosofen en beleidsmakers) al lange tijd bezig…(Artikel ) De ICF (internationale classificatie op basis van consensus: artikel) probeert hierin orde te scheppen. Maar een duidelijke en werkbare definitie heeft het tot nu toe niet opgeleverd.
Dat leidt er (onwillekeurig) toe dat medici op basis van hun ‘gevoel’ ziektes vaststellen, óf zich op principiële gronden beperken tot het ‘classificeren van stoornissen’…
Maar dat ‘gevoel’, dat is overdraagbaar… Dat onderwijzen we vrij effectief aan steeds nieuwe generaties dokters… Wordt het niet eens tijd dat ‘gevoel’ goed te beschrijven?
Ik denk, als ik een poging moet wagen, dat het ‘gevoel’ een patroon is dat wij herkennen. En dat patroon gaat verder dan een verzameling symptomen… Het is de-manier-waarop-de-symptomen-samenhangen-en-zich-in-de-tijd-voordoen-in-relatie-tot-de-achtergrond… Een hele mond vol…
Het beste voorbeeld dat ik tot nu toe heb gezien, uit een totaal andere discipline, kwam ik recent tegen toen ik een video zal over een nieuwe manier van het gebruiken van aanraaktechnologie. Zij maken heel krachtig gebruik van patroonherkenning versus het vaststellen van een of meer uniforme signalen.
Het door Disney Labs uit de achtergrond gefilterde patroon is wat mij betreft direct vergelijbaar met onze diagnose…, en wat mij betreft moet dit ons uitdagen tot een nieuwe definitie van ziekte te komen op basis van dergelijke principes en methoden…
De techniek heet Touché en is ontwikkeld door Disney Labs zie hier voor het artikel
Bekijk ook eens deze video.
