staat een vilein opiniestuk van een erkende kwakzalver.
(definitie VtdK). Jeroen Morssink is namelijk een klassiek homeopaat, een alternatieve zienswijze waarbij zieken geacht worden te genezen door het gebruik van verdund (en magisch geschud en gekanteld) water.
Van klassieke homeopathie (de leer der verdunningen, en dus niet de kruidengeneeskunde die in de volksmond veelal wordt aangeduid als ‘homeopathie’) is nog nooit enige werkzaamheid bewezen. Maar dat weerhoudt Jeroen Morssink niet van het, op zogenaamd wetenschappelijke gronden, in twijfel trekken van de effectiviteit van psychofarmaca (i.e. medicatie tegen psychiatrische ziekten). De berg boter op zijn hoofd moet wel haast mythische proporties hebben aangenomen.
Nu mag iedereen natuurlijk een mening hebben, en deze inbrengen in het wetenschappelijk debat. Het zou namelijk, in theorie, zo kunnen zijn dat Jeroen Morssink gelijk heeft. Maar enig onderzoek naar de kwaliteit van de gebruikte bronnen is wel het minste wat iemand zou kunnen doen. Maar helaas…, er lijkt een parallel te zijn tussen het gebrek aan kritisch denkvermogen ten aanzien van zijn eigen geloofsleer en de geciteerde bronnen.
Gelukkig zijn er kritische denkers, zoals Cees Renckens, die direct een passend weerwoord hebben en deze geplaatst krijgen in de Volkskrant. Maar het blijft zorgelijk dat in het huidige tijdsgewricht van discriminerende bezuinigingen op de GGZ dat een breed gelezen krant als de Volkskrant dergelijke slecht onderbouwde en eenzijdige opiniestukken zonder wederhoor plaatst.